Een belangrijke stap naar duurzaam ondernemen is de invoering van de Uitgebreide Producenten Verantwoordelijkheid (UPV), ook bekend onder de Engelse term Extended Producer Responsibility (EPR). Dit concept, dat de verantwoordelijkheid voor het beheer van de levenscyclus van producten niet alleen bij consumenten maar ook bij producenten legt, heeft wereldwijd aan terrein gewonnen.
In dit artikel duiken we dieper in de Europese UPV-wetgeving, met een focus op de specifieke implementaties in Duitsland en Frankrijk, en verduidelijken we de verplichtingen en categorieën die hieronder vallen.
Wat is UPV?
Uitgebreide Producenten Verantwoordelijkheid (UPV) is een milieubeleidsstrategie die als doel heeft de producenten verantwoordelijk te maken voor de gehele levenscyclus van hun producten, vooral voor de terugname, recycling en finale afvalverwerking. Het concept van UPV is ontstaan in de jaren ’90 als een manier om afvalbeheer efficiënter te maken en de milieu-impact van producten te verminderen door producenten te stimuleren om meer recyclebare en duurzamere producten te ontwikkelen.
Wanneer geldt UPV-wetgeving voor jou?
De UPV-wetgeving is van toepassing op producenten en importeurs die producten op de markt brengen die onder de UPV-categorieën vallen. Deze wetgeving vereist dat ondernemingen zich registreren en rapporteren over hoe hun producten worden gerecycled of afgevoerd. De specifieke eisen en het moment waarop een onderneming verplicht is een registratie te hebben, kunnen variëren per land en per type product.
Waarom is UPV-wetgeving ineens zo belangrijk?
UPV is belangrijk omdat het producenten aanspoort om na te denken over de impact van hun producten op het milieu gedurende de gehele levenscyclus. Door de verantwoordelijkheid voor het eind van de levenscyclus bij de producenten te leggen, worden zij gestimuleerd om producten te ontwerpen die gemakkelijker te recyclen zijn, minder afval produceren, en minder schadelijk zijn voor het milieu. Dit draagt niet alleen bij aan een beter afvalbeheer, maar bevordert ook de overgang naar een circulaire economie.
Voorbeelden: hoe zit het in Europa?
Laten we nu kijken naar hoe UPV is geïmplementeerd in twee Europese landen: Duitsland en Frankrijk.
UPV-wetgeving in Duitsland
In Duitsland heeft de UPV-wetgeving drie categorieën:
- De eerste staat bekend als het “Verpackungsgesetz”, ofwel VerpackG (Verpakkingenwet), streng en omvat vrijwel alle soorten verpakkingen die bij consumenten terechtkomen. Producenten en importeurs van verpakte goederen zijn verplicht zich te registreren bij het centrale verpakkingenregister “Zentrale Stelle Verpackungsregister” en moeten bewijzen dat hun verpakkingen worden gerecycled volgens de wet.
- De tweede categorie is ElektroG, ook wel bekend als de WEEE (Waste Electrical and Electronic Equipment). Deze categorie focust zich op elektronisch en elektrisch afval.
- De derde EPR-categorie in Duitsland is het Batteriegesetz, ofwel BattG. En zoals de naam al doet vermoeden, richt deze categorie zich op de recycling van batterijen.
Verkoop je producten die in één van deze categorieën vallen? Dan ben je verplicht je in te schrijven in de registers. En dat ben je al snel, gezien de VerpackG op (bijna) alle soorten verpakkingsmateriaal doelt. Heb je hulp nodig bij je registratie, of heb je vragen? Dan kun je ons daarvoor inschakelen.
UPV-wetgeving in Frankrijk
Als je online producten gaat verkopen in Frankrijk (bijvoorbeeld via Amazon FBA), die mogelijk verpakt zijn in plastic of karton, moet je je registreren voor EPR. Na deze registratie ben je verplicht om jaarlijks verslag uit te brengen over de hoeveelheid verpakking die je naar Frankrijk verzendt (in kilo’s). Voor ondernemingen die jaarlijks minder dan 10.000 producten verkopen, vraagt de Franse wetgeving geen gedetailleerd verslag van de gebruikte verpakkingsmaterialen. Is dat het geval, dan hoef je alleen een jaarlijkse bijdrage van €80 te betalen aan de Franse recyclingorganisatie waar jij staat geregistreerd.
Nota bene: Frankrijk maakt specifiek onderscheid tussen gedrukt papier en andere verpakkingen. Een registratie onder de EPR-regelgeving voor gedrukt papier, zoals handleidingen, is alleen nodig als jouw onderneming jaarlijks meer dan 5.000 kilo papier op de Franse markt brengt.
Wat als je je niet registreert?
Het is een wetgeving, dus als je deze niet naleeft, zitten daar consequenties aan. Om maar iets te noemen: als je de EPR-regels niet volgt in Duitsland, staat daar een boete van maximaal €200.000,- tegenover. En als je het nog bonter weet te maken, kan het zelfs leiden tot een verkoopverbod. Dat wil niemand!
Wat kan Staxxer betekenen voor UPV?
Denk jij dat je UPV-plichtig bent? Heb je vragen over UPV, de OSS, btw, of wil je dit liever uitbesteden? Plan dan een gratis demo in met Staxxer. Dan krijg je ook nog eens advies dat helemaal is afgestemd op jouw onderneming!